අකුරක් ඇහිදිමු

    හඳගිරිය   රුවන් වීරතුංග විසින් රචිත හඳගිහිරිය කාව්‍ය සංග්‍රහය කියවා අවසන පුංචි සටහනක් අකුරු කරන්නට සිතුණි ඒ මා ප්‍රිය කරන  නිර්මාණ රැසකින් එය පොහොසත් වීම නිසාමය. එහි පළමුකවිය   හඳගිරිය නිසොල්මන්ය ගහකොළ ගොන්මන්ය පිපුණ මල් කනවැන්දුම්ය   දුටු සැනින් කියවන්නට සිතෙන කවි පංතියකි. තරමක් දීර්ඝ කවියක් වුවද මෙම කවියේ අපූර්වත්වයට කිසිදු හානියක් සිදුවී නැති බව මගේ හැගීමයි. " පිපුණ මල් කණවැන්දුම්ය "  එනම් මෙහි හේනේ පැල් රකින මිනිසුන්ගේ දුක්කිත කතාන්දරය අවසන තනි වෙන ගැහැණුම නොවන්නේද? අලි මිනිස් ගැටුම ක් ඇතිවූ සැනින් කථාබහට ලක්වෙන විදුලි වැට එය අවසාන වීමටත් ප්‍රථම අවසන් ගමන් යන්නේ ඊළඟ ගැටුම වන දින තෙක් පමණි ඉපදි ඉපදී මියෙන විදුලි වැටට කවදාවත් විසදුමක් නොලැබීම සටහන් කරන කවියා එ් සඳහා අනාගත දිනක විසදුමක් ලබාගන්නට ලැබේවා යන්න පවසන අයුරු අපූරුය.   වැඩ ජනයා ගැසූ පෙත්සමට දිග හැර සාධාරණයක් කරන්නට නඩුකාරයකු කර ගමේ කොලුවකු එවන්නම් මතුදින   ගමනාන්තය කවියෙන් අපූරු ව්‍යංගයාර්ථයක් මවයි   "රජරට සරසවි මිතුරියට" කවි පංති...

          රස්තියාදුකාරයා - ගිහාන් සචින්ත රස්තියාදුකාරයා අතට ගෙන වරක් දෙවරක් නොව කිහිපවරක් එහා මෙහා පෙරලා තැනින් තැන කියවීමි ... ' තැනින් තැන කියවන්නේ ඇයි වැඩක් නැති නිසාද ? ' එහි විශේෂත්වයක් ඇත එනම් ටොම් අරයා , ෆ් ‍ රෙඩ් මර්කරි , ජොනි ඩෙප් , බොබ්මාර්ලේ , සැල්වදොරේ ඩාලිං සහ මහගම සේකර ආදීන්ගේ ප් ‍ රකාශ කියවීමට මා උත්සුක වීමයි .. වරක් දෙවරක් නොව කිහිප වරක්ම මා කළුපාට පිටුඅතරින් මා දෙස බලාසිටි සුදුපාට අකුරු කියවීමි . අනතුරුව කියවූයේ රස්තියාදුකාරයා ලියූ " වචනයක් දෙකක්ය " එයද පුදුමය . කියවූ සැනින් මට සිතුණේ " මූ මගෙ ජාතියේ එකෙකි .. යන්නය " මාද වැඩිපුර පොත පත කියවූ එකියක නොවේය .. එයට හේතුවක් ඇතත් මේ එයට අවස්ථාව නොවන බැවින් ඒ ගැන නොලියමි . පාපොච්චාරණය කියවාගෙන යද්දි මට සංගීතය පිළිබද දැණුමක් තිබුණේ නම් යැයි මුලින්ම සිතුණි එසේ වූයේ නම් ඒ ස්වර රටා හදුනාගෙන ගීතය සමඟ හුදකලා වන්නටද තිබුණි .. කෙසේ වෙතත් එය බොහෝම සරල සිහින් ස්වර රටාවක්...